Kim była Elżbieta Czyżewska?
Elżbieta Czyżewska, urodzona 14 kwietnia lub 14 maja 1938 roku w Warszawie, była jedną z najbardziej charyzmatycznych i rozpoznawalnych polskich aktorek filmowych i teatralnych XX wieku. Jej talent, uroda i niepowtarzalny styl sprawiły, że stała się ikoną polskiego kina. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie w 1960 roku, Czyżewska szybko zyskała uznanie, rozpoczynając swoją karierę teatralną w stołecznym Teatrze Dramatycznym, z którym była związana w latach 1961–1966. Jej droga artystyczna była naznaczona niezapomnianymi kreacjami, które na trwałe wpisały się w historię polskiej kinematografii.
Kariera teatralna i filmowa
Kariera Elżbiety Czyżewskiej nabrała tempa po ukończeniu studiów aktorskich. Już w 1959 roku pojawiła się epizodycznie w filmie „Cafe „Pod Minogą””, jednak prawdziwy debiut w większej roli nastąpił rok później w filmie „Mąż swojej żony”. Wkrótce potem aktorka zaczęła pojawiać się w produkcjach, które przyniosły jej ogromną popularność. Jej zdolność do wcielania się w różnorodne postacie, od subtelnych i wrażliwych po wyraziste i pełne temperamentu, sprawiła, że stała się jedną z najbardziej pożądanych aktorek swojego pokolenia. Występy na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie w latach 60. ugruntowały jej pozycję jako wszechstronnej artystki, a jej obecność na scenie zawsze przyciągała uwagę widzów i krytyków.
Elżbieta Czyżewska filmy: kluczowe role
Największą rozpoznawalność i sympatię widzów Elżbieta Czyżewska zdobyła dzięki rolom w komediach w reżyserii Stanisława Barei. W tych produkcjach często wcielała się w role „wesołych i ponętnych blondyneczek”, kreując postacie, które potrafiły rozbawić do łez, a jednocześnie wzbudzały sympatię swoją naturalnością i urokiem. Jej filmy to skarbnica wybitnych kreacji, które do dziś bawią kolejne pokolenia. Warto również wspomnieć o jej udziale w takich produkcjach jak „Niekochana”, „Żona dla Australijczyka”, czy kultowy „Rękopis znaleziony w Saragossie”, gdzie pokazała swoje aktorskie mistrzostwo w bardziej wymagających rolach. Jej filmografia obejmuje kilkadziesiąt tytułów, a każda z jej ról jest dowodem na niezwykły talent i wszechstronność.
Porównania: Polska Marilyn Monroe
Niezwykła uroda, charyzma i sposób bycia Elżbiety Czyżewskiej sprawiły, że szybko zaczęto ją porównywać do światowej ikony kina – Marilyn Monroe. Nazywano ją „polską Marilyn Monroe”, a także „Cybulskim w spódnicy”, co podkreślało jej wyjątkową pozycję na polskiej scenie aktorskiej. Te porównania nie były przypadkowe – Czyżewska posiadała tę samą magnetyczną siłę przyciągania, która sprawiała, że widzowie nie mogli oderwać od niej wzroku. Jej talent komediowy, połączony z subtelną wrażliwością, pozwalał jej na tworzenie postaci, które na długo pozostawały w pamięci.
Życiorys i emigracja
Ofiara Marca 1968 i wyjazd do USA
Życie Elżbiety Czyżewskiej zostało naznaczone burzliwymi wydarzeniami politycznymi w Polsce. W 1965 roku poślubiła amerykańskiego publicystę Davida Halberstama. Niestety, małżeństwo to stało się przyczyną jej późniejszej emigracji. Po opublikowaniu przez jej męża artykułu krytykującego ówczesne władze PRL, Halberstam został uznany za persona non grata, co w konsekwencji zmusiło parę do opuszczenia kraju. Elżbieta Czyżewska stanęła przed dramatycznym wyborem – rozwijająca się kariera w Polsce lub wyjazd z ukochanym mężem. Wybrała miłość, choć oznaczało to rezygnację z dotychczasowych sukcesów. Wydarzenia marca 1968 roku i związane z nimi naciski władz oraz negatywna prasa ostatecznie przypieczętowały jej decyzję o emigracji.
Kariera na emigracji
Po wyjeździe do USA w 1968 roku, Elżbieta Czyżewska kontynuowała swoją karierę aktorską, choć na emigracji nie osiągnęła już takiej spektakularnej popularności, jaką cieszyła się w Polsce. Z powodzeniem występowała jednak na scenach Off-Broadwayu, gdzie jej talent sceniczny mógł w pełni rozkwitnąć. Wprowadził ją w ten świat Andrzej Wajda, obsadzając ją w „Biesach” Dostojewskiego na Uniwersytecie Yale. Choć role filmowe w Ameryce były często epizodyczne, to każde jej pojawienie się na ekranie było dowodem profesjonalizmu i aktorskiego kunsztu. Warto wspomnieć, że w 1999 roku zagrała rolę ekspertki od seksu tantrycznego w popularnym serialu „Seks w wielkim mieście”, co świadczy o jej nieustającej aktywności artystycznej.
Dalsze losy i powroty do Polski
Późniejsze role i nagrody
Po wydarzeniach z 1968 roku, Elżbieta Czyżewska z pewnym dystansem podchodziła do życia w Polsce, jednak nie zerwała z nią całkowicie więzi. Po „odwilży” sierpnia 1980 roku odwiedziła kraj i pojawiła się w ważnych produkcjach filmowych, takich jak „Debiutantka” Barbary Sass i „Limuzyna Daimler-Benz” Filipa Bajona. W 1990 roku otrzymała prestiżową nagrodę nowojorskiej krytyki za wybitną rolę w sztuce „Łagodna” Dostojewskiego, co było znaczącym wyróżnieniem jej talentu na międzynarodowej scenie. Jej późniejsze role i występy świadczyły o nieustającej pasji do aktorstwa i sile jej osobowości artystycznej.
Filmografia: wybrane filmy i seriale
Elżbieta Czyżewska filmy to bogaty dorobek, obejmujący kilkadziesiąt ról filmowych i serialowych od 1958 do 2010 roku. Wśród jej najbardziej znanych i cenionych produkcji znajdują się:
* „Mąż swojej żony” (1960)
* „Żona dla Australijczyka” (1963)
* „Rękopis znaleziony w Saragossie” (1965)
* „Wszystko na sprzedaż” (1968)
* „Pozytywka” (1969)
* „Debiutantka” (1981)
* „Limuzyna Daimler-Benz” (1986)
* „Anna” (1987) – film inspirowany jej biografią
* „S@motność w sieci” (2006)
* „Seks w wielkim mieście” (1999) – serial
Jej filmografia jest dowodem na to, jak wszechstronną aktorką była, potrafiącą odnaleźć się zarówno w kinie artystycznym, jak i popularnych produkcjach.
Dziedzictwo Elżbiety Czyżewskiej
Film dokumentalny „Aktorka”
Dziedzictwo Elżbiety Czyżewskiej jest żywe w pamięci widzów i krytyków, a także w dziełach poświęconych jej osobie. Warto wspomnieć o filmie dokumentalnym „Aktorka”, który wnikliwie przygląda się jej życiu i karierze, ukazując zarówno jej triumfy, jak i trudne momenty. Ten dokument pozwala lepiej zrozumieć postać Elżbiety Czyżewskiej, jej siłę charakteru, niezwykły talent i wpływ, jaki wywarła na polskie kino. Jej historia, pełna zwrotów akcji, emigracyjnych wyborów i niegasnącej pasji do aktorstwa, inspiruje i pozostaje ważnym elementem polskiej kultury. Zmarła na raka krtani w Nowym Jorku 17 czerwca 2010 roku, a jej prochy spoczęły w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, co jest wyrazem uznania dla jej zasług dla polskiej sztuki.
Dodaj komentarz