Wielkokwiatowe chryzantemy jak hodować? Uprawa tradycyjna.

Czytaj również: wszystko o chryzantemach , rozmnażanie , sadzonki , sterowanie światło , temperatura , drobnokwiatowe , sprzedaż , choroby , szkodniki

Chryzantema wielkokwiatowa- chryzantema cięta- jest przeznaczona przede wszystkim na kwiat cięty, ale bywa również uprawiana jako roślina doniczkowa. Warunkiem otrzymania dużego kwiatostanu jest uprawa na jeden, dwa pędy, wybór odpowiedniego pąka oraz usuwanie pędów bocznych. Pędy boczne należy usuwać możliwie jak najwcześniej. Najwygodniej wyłamywać je ręcznie, paznokciem. Bardziej opłacalna jest uprawa jednopędowa ze względu na krótszy okres produkcji. Rośliny formowane na kilka pędów nierównomiernie zakwitają, co jest zjawiskiem niekorzystnym.
Czytaj również jak przedłużyć świeżość chryzantem oraz pakowanie kwiatów ciętych

Chryzantema cięta- terminy sadzonkowania

Chryzantemy jak hodować? Termin sadzonkowania w uprawie jednopędowej zależy od odmiany i trwa przeważnie od marca do czerwca. Odmiany wczesne wymagają wcześniejszego terminu sadzonkowania, a późne- późniejszego. Wcześniejszego sadzonkowania wymaga także uprawa wielopędowa.
Okres sezonowania wpływa także na liczbę tworzących się pąków kwiatowych w czasie okresu wegetacji. Wybór odpowiedniego pąka kwiatowego ma duże znaczenie dla niektórych odmian niezależnie od tego, czy jest jedno- czy wielopędowa. Od rodzaju pąka kwiatowego zależy kształt, plenność, intensywność zabarwienia kwiatów i wielkość kwiatostanu. Zazwyczaj u odmian wczesnych kwiatostany wyprowadza się pąka koronowego pierwszego lub drugiego, a późne pąka koronowego drugiego lub szczytowego.

Uszczykiwanie pędów

Przy wczesnym terminie sadzenia pierwsze uszczykiwanie pędu następuje w kwietniu i w maju. Celem jego jest usunięcie bezwartościowego pąka wiosennego. Po usunięciu wierzchołka pędu głównego powstaje szereg pędów bocznych, z których najsilniejszy pęd pozostawia się, a resztę usuwa. Następny pąk, który powstaje, tzw. podkoronowy pierwszy, może pozostać jako pąk kwiatowy dla odmian wczesnych. Jeżeli rośliny sadzonkuje się w kwietniu, to można uniknąć usuwania pąka wiosennego. Pierwszy pąk, jaki zostanie utworzony, będzie wspomnianym pąkiem koronowym, gdyż rozwój jego przypadnie po okresie właściwym dla pąka wiosennego.
Usunięcie pierwszego pączka koronowego (tzw. pąka letniego) powoduje powstanie drugiego pąka koronowego (tzw. pąka późnoletniego).
a
Usuwanie pąka kwiatowego powinno być wykonane dopiero wtedy, gdy jest on już dobrze widoczny. Usunięcie pierwszego pąka koronowego jest korzystne ze względów produkcyjnych. Następne pąki letnie pojawiają się prawie w jednakowym czasie u wszystkich roślin. Niekorzystną cechę tego zabiegu jest powstanie zgrubienia w miejscu uszczykiwania. Aby pąki powstały jednocześnie na wszystkich roślinach, uszczykiwanie powinno być przeprowadzone w tym samym czasie. Wskazówką do rozpoczęcia uszczykiwania jest pojawienie się pierwszych pąków koronowych na kilku roślinach. W ten sposób reguluje się czas powstawania pąków i termin kwitnienia.
Uszczykiwanie ma również wpływ na długość pędu. Długie pędy są bardzo pożądane u złocieni uprawianych na kwiat cięty. Pędy są tym dłuższe, im dłuższy jest okres wegetacji. Odmiany wczesne, wyprowadzone z pąka letniego, można już sadzonkować w styczniu i lutym. Jeżeli chcemy uzyskać długi pęd, to nie przeprowadzamy uszczykiwania we wszystkich stadiach rozwoju, lecz dopiero usuwamy pąk wiosenny, a z pąka letniego uzyskuje się kwiat. W ten sposób otrzymujemy długi pęd, ale kwitnienie następuje wówczas nieco później.

Roślin późno sadzonkowanych nie u szykuje się na początku maja. Dzięki temu wyrasta pierwszy pąk koronowy, który należy usunąć. Natomiast drugi pąk koronowy powstaje już na długiej łodydze. Wadą niektórych odmian sadzonkowanych w marcu lub kwietniu, a kwitnących późnym latem jest zbyt długa łodyga. Rośliny powinny być uszczykiwanie przed wytworzeniem pąka koronowego, przez co skróci się nieco pęd.
Okres kwitnienia ma duży wpływ na wygląd kwiatu. Odmiany za wcześnie kwitnące wykazują pewne niepożądane odchylenia od normalnego wyglądu. U niektórych roślin występuje przebarwienia liści. Stają się one czerwone, żółte albo jasnozielone i w swoim wyglądem przypominają chore liście.
Innym niekorzystnym objawem jest wydłużenie odcinka pędu pomiędzy kwiatostanem a liśćmi. Tworzy się wówczas tzw. długa szyja. Powstaniu „długiej szyi” można zapobiec, podlewając rośliny retardantami. Retardanty należą do grupy związków chemicznych typu regulatorów wzrostu roślin, wywołują skracanie międzywęźli i zgrubienie pędu.
Częstym zjawiskiem w uprawie chryzantem wielkokwiatowych jest odłamywanie się drugiego pąka koronowego u podstawy. Odpowiednie cięcie pędu może temu zapobiec. Cięcie wykonuje się wzdłuż pędu tuż pod kwiatostanem. Cięcie powinno mieć taką głębokość, aby nie spowodowało pęknięcia pędu wzdłuż. Zabieg ten należy prowadzić w okresie, gdy pąki zaczynają się zabarwiać. Po jakimś czasie cięcie należy przedłużyć, aby znowu do dosięgało podstawy kwiatostanu. W przeciwnym razie, gdy pęk nieco podrośnie, kwiat może złamać się powyżej pierwszego nacięcia.
Również czynniki zewnętrzne mogą wpływać na wyłamywanie się kwiatostanu, co występuje często jesienią, gdyż po gorącym lecie następuje okres chłodny i wilgotny. Z taką pogodą związane jest mniejsze parowanie roślin, co sprzyja kruchości pędów. Łamliwości pędów można przeciwdziałać, uprawiając złocienie w możliwie suchych warunkach.
Chryzantema wielkokwiatowa uprawa- najlepiej jest wprowadzić na jeden pęd i uprawiać na zagonach, a nie w doniczkach. Uprawa ta może być przeprowadzona wyłącznie w szklarni lub też częściowo, w okresie letnim, na otwartym powietrzu. W tym ostatnim przypadku konieczne jest zabezpieczenie roślin przed deszczem. W przeciwnym razie kwiaty będą gorszej jakości. W uprawie szklarniowej niektóre odmiany wymagają szczególnej troski ze względu na wrażliwość kwiatostanu na wilgoć. Nocą, wskutek obniżenia temperatury, skraplająca się para wodna powoduje uszkodzenie roślin. Dlatego konieczne jest ogrzewanie szklarni, począwszy od października (w godzinach nocnych).
Chryzantema wielkokwiatowa stosowana jest do dekoracji grobów, choć częściej używa się do tego celu złocieni o kwiatach średniej wielkości. Uprawiane są na jeden lub kilka pędów. Znaczenie w tej uprawie mają odmiany późne, które sadzonkuje się w maju i w czerwcu. Sadzonki można przygotowywać z wierzchołków ogławianych roślin z wcześniej przeprowadzonego rozmnażania. Nie wymagają one uszczykiwania, a pierwszy wytworzony pąk, odpowiadający drugiemu pąkowi koronowemu, jest pąkiem, z którego rozwinie się kwiatostan. Początkowy okres rozwoju powinien przebiegać bez doniczkowania, aby rośliny mogły się rozrosnąć. Doniczkuje się dopiero w lecie. Po pierwszym doniczkowaniu, w celu lepszego ukorzenienia się roślin, należy pozostawić je przez dwa trzy tygodnie na zagonie bez zagłębiania w ziemi. Po tym okresie przesadza się je powtórnie (rośliny jednopędowy do doniczek o średnicy 12-14 cm, a wielopędowe do doniczek 14-16 cm). Dalsze zabiegi pielęgnacyjne polegają na zasilaniu nawozami, podlewaniu opryskiwaniu środkami chemicznymi, oczyszczaniu z bocznych pędów i ochronie przed gniciem w wypadku deszczu.

Dodaj komentarz

Przeczytaj również: